در خرداد ۹۲ فقط چهار روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری، عارف از دور رقابت کناره گیری کرد تا رای اصلاح طلبان پراکنده و سرگردان نشده و پیروزی حاصل شود. او در حالی این کار را انجام داد که روند صعودیِ محبوب شدنش روز به روز چشمگیرتر می شد. اما کسی که قرار بود روی صندلی ریاست جمهوری بنشیند لازم بود برنده ی انتخابات باشد نه چهره ی محبوب آن! پس حسن روحانی با رای اکثریت رای دهندگان به پاستور رفت تا خواب اصولگرایان آشفته شده و سیاست های تندروانه در قوه ی مجریه جای خود را به اعتدال بدهد. به نظرم تصمیم ۹۲ عارف می تواند به عنوان یکی از پیشرو ترین و عاقلانه ترین تصمیم های تاریخ سیاسی ایران به حساب بیاید. عارف به ما یاد داد که پیروزی در عرصه ی سیاست نه با توهمِ خود برتر بینی که با کار گروهی و نظم سازمانی به دست خواهد آمد.
حالا دوباره عارف در یک بزنگاه تاریخی جدید ایستاده است. اما چرا نامزد شدن یا نشدنِ عارف برای ریاست مجلس دهم یکی دیگر از راهبردی ترین تصمیمات این سیاست ورزِ اصلاح طلب خواهد بود؟
در آستانه فرارسیدن 15 شعبانالمعظم سالروز میلاد حضرت بقیةاللهالاعظم (ارواحنا فداه) پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR بیانات رهبر انقلاب اسلامی در تاریخ 1394/3/12 درباره عید ولادت حضرت امام زمان(عج) را برای اولین بار منتشر کرد.
[*] پُر کردن عالم از نعمت عدل و داد، فضیلتی در انحصار مهدی موعود
شب میلاد امید تاریخ، شب میلاد مهدی موعود، شب ولادت آن کسی که مصداق وعدهی لایتخلّف الهی است، شب میلاد آن کسی که دربارهی او سخنی گفته شده است که دربارهی هیچ یک از پیغمبران و اولیای الهی و ائمه گفته نشده است و آن این است که «یَملَأُ اللَّهُ بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کما مُلِئَت ظُلماً وَ جَوراً» (1) دربارهی هیچ پیغمبری چنین چیزی گفته نشده؛ حتی دربارهی پیغمبر آخرالزمان. آن دست توانایی که میتواند همهی سطح عالم را از نعمت و عدل و داد برخوردار بکند، دست توانای اوست. خداوند این فضیلت بزرگ را برای او قرار داده است؛ نه برای دیگر اولیا، نه برای دیگر انبیا، نه برای دیگر برجستگان عالم و مقربان مقام حق، فقط او است که این تعبیر دربارهی او آمده است. امشب شب ولادت این بزرگوار است. خب، عید بزرگی است.